W klasztorze św. Damiana Klara spędziła 42 lata, aż do swojej śmierci. Opiekowała się św. Franciszkiem w chorobie, mimo że sama była chorowita. Był jej duchowym przewodnikiem, mentorem, wspierał ją w pracy nad sobą w dostrzeganiu piękna i dobra we wszystkim, co jest dziełem Boga, w tym także w zwierzętach. Jednym z atrybutów św. Św. Klara z Asyżu (właściwie Chiara Offreduccio) urodziła się 16 lipca 1194, a zmarła 11 sierpnia 1253. Zakonnica, duchowa córka św. Franciszka z Asyżu, współzałożycielka klarysek oraz święta Kościoła Katolickiego. Krótki życiorys św. KlaryBiografia rozszerzona św. KlaryCiekawostki o św. KlarzeCytaty św. KlaryŹródła Krótki życiorys św. Klary Święta Klara, mianowicie Klara z Asyżu, przyszła na świat w Asyżu 16 lipca 1194 roku. Urodziła się w rodzinie o statusie rycerskim. Ważną rolę odegrała w jej życiu matka, która usłyszawszy głos od Boga, zdecydowała się pokierować córką w kierunku życia zakonnego. Klara według źródeł była od początku pobożna i miłująca, z takimi też reakcjami spotykała się w swym otoczeniu. W wieku, w którym była już świadoma swej posługi, spotkała św. Franciszka z Asyżu. Chciała dołączyć do Braci Mniejszych. Franciszek przychylił się do prośby Klary. Pod wpływem bez wątpienia uroku Klary, Franciszek podarował nowemu kobiecemu zgromadzeniu mały klasztor. W tymże klasztorze siostry rozpoczęły regularne modlitwy i pokutę, rzecz jasna w duchu ubóstwa oraz utrzymywania się z owoców pracy własnych rąk. Projekt wystartował pod nazwą Pań Ubogich i okazał się strzałem w dziesiątkę jeśli idzie o pozyskiwania w poczet zakonny pań z dobrych domów, które licznie zorientowały się wkrótce na drogę wybraną przez Klarę. Źródła na szczęście w przypadku Świętej nie milczą, ale mówią wprost o cudach jakie miały miejsce pod wpływem łask udzielanych Klarze przez moce Jezusa. Reguła zakonna, bardzo wymagająca, post i nocne czuwania, wpłynęły jednak na kondycje Klary bardzo źle. Klara rozchorowała się i zmarła w wieku zaledwie 42 lat – zmarła 11 sierpnia 1253 roku w swym klasztorze San Damiano w pobliżu Asyżu. Biografia rozszerzona św. Klary Święta Klara, dziewica, sławetna siostra Braci Mniejszych. Święta Klara, czyli założycielka zakonu klarysek. 11 sierpnia jest w liturgii dniem wspomnienia i rocznicą jej śmierci. Według źródeł, Klara przyszła na świat w Asyżu w roku 1193 lub 1194. Pochodziła z rycerskiego rodu, jako najstarsza z trzech córek Ortolany i pana Favarone rodu Offreduccio. Stan błogosławiony matki Klary był niezwykły, matka bowiem, w trakcie zwykłej codziennej modlitwy usłyszała słowa: „Nie bój się, gdyż to dziecko zabłyśnie swym życiem jaśniej niż słońce!”. Zdarzenie to znacząco wpłynęło na biografię świętej, ponieważ pod wpływem usłyszanych słów matka nadała jej imię Klara, co po łacinie oznacza osobę czystą i sławną. Miłość i pobożność gościły w rodzinie Klary, cieszyła się więc dobrą atmosferą. Jej losy związane były też z świętym Franciszkiem, ponieważ gdy dorastała, Franciszek, pochodzący również z Asyżu, prowadził już swą działalność. Klara uczęszczała na spotkania ze świętym Franciszkiem, chcąc zrozumieć lepiej jego intencje i to co tak naprawdę mu przyświeca. Tymczasem jej rodzice, gdy w niej zawiązywało się już poważne życie duchowe, mieli co do Klary plany matrymonialne. Plany te jednak musiały ustąpić miejsca czemuś dla niej znacznie większemu. Klara w końcu zwróciła się do świętego Franciszka o pomoc w dostąpieniu statusu siostry Braci Mniejszych. W życiu Klary najbardziej chyba odcisnęła się data 28 marca 1212 roku, gdy miała miejsce w miejscowym kościele msza palmowa. Klara poświęconą palmę odebrała z rąk biskupa osobiście, co miało oznaczać akces w szeregi regularnego duchowieństwa. Klara potajemnie odebrała z rąk Franciszka welon zakonny i zgrzebny habit, chcąc już wówczas na dobre oddać życie Chrystusowi. Mogła też liczyć na dobre towarzystwo na nowej drodze, bowiem wkrótce przyłączyła się do Klary jej siostra, błogosławiona Agnieszka. W ten oto sposób obie siostry mogły wzajemnie na siebie liczyć w nowych trudach. Przy kościółku św. Damiana Franciszek, zachwycony stanem rzeczy, wystawił siostrom mały klasztor. Franciszek dobrze wiedział jak przydatne dla zakonu męskiego jest zaplecze w postaci jego żeńskiej odmiany. Siostry miały modlić się i odbywać pokutę. Zakon rozpoczął działalność pod nazwą Pań Ubogich, wkrótce zaś jako II Zakon, a siostry przyjęły nazwę klarysek, na znak dostojeństwa wyrzeczeń Klary. Reguła zakonu miała sprowadzać się też do życia sióstr z owoców własnej zakonnej pracy, więc punktem orientacyjnym w posłudze pań był „przywilej ubóstwa”, co określał zakaz posiadania wszelkiej osobistej własności. Był to czas dobry, w którym okazało się szybko, że wiele innych córek szlacheckich chce podjąć swą drogę w ten sposób. Życie surowe, nocne czuwania i częste posty. Oto czym było życie zakonne oznaczone imieniem Klary. Miały też miejsce cuda, o czym wspominają też źródła. Otóż Klara potrafiła rozmnożyć na przykład chleb dla sióstr, posiadając jednocześnie zdolności uzdrawiające płynące z opieki Jezusa. W życiu Klary mowa też o szczególnych łaskach, bo i nie przypadkowo jest dziś patronką telewizji. A wzięło się to stąd, że leżąc w swym posłaniu i gorączkując, bardzo chora Klara w noc Narodzenia Pańskiego widziała i słyszała Pasterkę odprawianą przez Franciszka i jego braci w okolicznym kościele. Trzeba też zaznaczyć, że po śmierci Franciszka to właśnie Klara przejęła trudy utrzymania zakonu. Klara żyła zaledwie 42 lata. Przyczyną przedwczesnego odejścia mogły być wyczerpujące posty, lub po prostu całkowite poświęceniu się regule zakonnej, pełnej umartwień i czuwań, które spowodowały, że już 11 sierpnia roku 1253 Klara odeszła. Na znak dostojeństwa jej poświęceń, uroczysty pogrzeb Klary, który odbył się nazajutrz, poprowadził papież Innocenty IV. Trzeba również zaznaczyć, że przebieg kanonizacji był bardzo szybki. Bo już w cztery lata po jej śmierci Klara została świętą. Świętobliwość życia Klary i sposób w jaki prowadziła klariańską wspólnotę przyczyniły się do tego, iż papiestwo w późniejszym czasie roztoczyło nad wspólnotą specjalną opiekę, aż po jego wielkie poparcie, czego dowodem była już sama kanonizacja i niezwykle uroczyste złożenie ciała świętej w asyskiej bazylice. Na pamiątkę odnalezienia ciała św. Klary w 1850 roku, 23 września klaryski obchodzą jej święto ku pamięci wszystkich dokonań Klary. „Święta Klara z Asyżu. Oblubienica Ubogiego Chrystusa” jest pozycją literacką autorstwa Nugent Madeline Pecora, która przybliża sylwetkę świętej w sposób przystępny. Ciekawostki o św. Klarze Matka Klary będąc w ciąży usłyszała głos, mówiący, że dziecko które powije będzie jaśniało bardziej od Słońca na niebie. W związku z tym dała córce na imię Klara – osoba czysta i jasna. Rodzice chcieli by córka realizowała się małżeńsko. W odparciu tych planów pomógł św. Franciszek, pochodzący również z Asyżu, a którego Klara spotkała i przekonała o potrzebach duchowych kobiet. Siostra Klary, błogosławiona Agnieszka, również zasiliła szeregi nowego kobiecego zakonu, nazwanego później klaryskami. Punktem orientacyjnym w posłudze klarysek jest do dziś „przywilej ubóstwa”, bowiem panie nie mogą posiadać żadnej własności prywatnej. Cytaty św. Klary „Ja, Klara, służebnica Chrystusa, roślinka świętego Ojca naszego Franciszka, siostra i matka wasza oraz innych sióstr ubogich, chociaż niegodna, proszę Pana naszego Jezusa Chrystusa przez Jego miłosierdzie i przez wstawiennictwo Jego Najświętszej Rodzicielki Maryi, św. Michała Archanioła, wszystkich Świętych, aby sam Ojciec niebieski dał wam i potwierdził to najświętsze błogosławieństwo w niebie i na ziemi; na ziemi, pomnażając was w łasce i swoich cnotach wśród swych sług i służebnic w swoim Kościele wojującym, w niebie, wywyższając was i uwielbiając wśród swych świętych w swoim Kościele tryumfującym.” „O błogosławione ubóstwo! Ono miłujących je serdecznie obdarza wiecznymi bogactwami.” „Szczęśliwy naprawdę ten, komu dane jest dostać się na świętą ucztę, aby przylgnąć całym sercem do Tego, którego piękność podziwiają nieustannie wszystkie błogosławione zastępy niebieskie.” Źródła Autor zdjęcia świętej Klary: Adamt Ciekawe artykuły: Niezwykły życiorys: Polub nas: Tagi:
Wyświetl całą odpowiedź na pytanie „Św łucja dlaczego wybrałam to imię”… Łucja imię do bierzmowania . Imię Łucji od czasów św. Grzegorza Wielkiego wymienia się w Kanonie rzymskim. Jest patronką Szwecji oraz Toledo; ponadto także krawców, ociemniałych, rolników, szwaczek, tkaczy; orędowniczką w chorobach oczu.
Zgłoś nadużycie! Św. Klara jest patronką telewizji. Wybrałam imię świętej Klary, ponieważ oznacza „jasna, czysta”. Zaimponowała mi też jej postawa ubóstwa. Św. Klara żarliwie się modliła, nie oszczędzała siebie, ciężko pracowała i pościła. Już za swego życia czyniła cuda (rozmnożyła chleb, uzdrawiała). Poświęciła swe życie dla Pana Jezusa, wybrała samotność i skromne życie. Jej szlachetny przykład przyciągał do klasztoru szlacheckie dziewczyny, które rezygnowały z doczesnego bogatego życia, oddając się w służbę Bogu i ubogim. Św. Klara jest patronką telewizji. Wybrałam imię świętej Klary, ponieważ oznacza „jasna, czysta”. Zaimponowała mi też jej postawa ubóstwa. Św. Klara żarliwie się modliła, nie oszczędzała siebie, ciężko pracowała i pościła. Już za swego życia czyniła cuda (rozmnożyła chleb, uzdrawiała). Podróżując po ziemi św. Stanisława Wincenty z Kielc spotkał się z drobną szlachtą, zamieszkałą nad rzeką Rabą (od jej ujścia aż do Rabki), której przedstawiciele przyznawali się do pochodzenia z rodu św. Stanisława. Był to ród zwany Turzyna jest, więc rzeczą bardzo prawdopodobną, że z niego wywodził się św. Stanisław. Św. Elżbieta jest patronką elżbietanek, czyli zgromadzenia założonego w Nysie w 1842 roku, które prowadzi liczne dzieła w Polsce. Jest również patronką elżbietanek cieszyńskich, które zostały założone w XVII wieku w Akwizgranie. Święta patronuje Franciszkańskiemu Zakonowi Świeckich, jest również patronką Niemiec i Węgier. Św. Klara została kanonizowana w 1255 r. Jej ciało spoczywa w asyskiej bazylice, dedykowanej jej imieniu. Urodzona dla świata w 1194 r. Urodzona dla nieba 11 sierpnia 1253 r. Kanonizowana w 1255 roku (papież Grzegorz IX). Wspomnienie: 11 sierpnia. Patronka: Asyżu i Florencji, zakonu klarysek i kapucynek, a także bieliźniarek, hafciarek Jest patronką małżeństw, matek, wdów, piekarzy i żeglarzy . 'Ty wiesz, Panie, że na początku małżeństwa złożyłam ślub, iż jeżeli dasz mi syna lub córkę, ofiaruję je Tobie w Twym świętym przybytku' -->slowa= świętej. Tez bralam takie imie do bierzmowania ;) dobry wybor! Na ścianie groty, w której prowadziła tryb pustelniczy wyryła napis,w którym zawarta jest treść wielkiej miłości do Jezusa.rozalia kochała również ludzi- modliła się za nich, i upraszała łaski dla swoich bliskich.rozalia jest patronką Palmero, ponieważ wybawiła ludność z niewoli zarazy ( już po swojej śmierci).Relikwią Wiadomości o niej czerpiemy z życiorysu napisanego przez biskupa jej rodzinnego miasta, św. Epifaniusza. Według tej bigrafii Honorata urodziła się w V wieku w Pawii. Jako młoda dziewczyna poświęciła się Bogu. W roku 476 Odoaker, król Gotów, złupił miasto, a Honoratę wraz z innymi dziewczętami zabrał do niewoli. ZnzNDG.
  • 3nidpfpycs.pages.dev/20
  • 3nidpfpycs.pages.dev/40
  • 3nidpfpycs.pages.dev/15
  • 3nidpfpycs.pages.dev/89
  • 3nidpfpycs.pages.dev/82
  • 3nidpfpycs.pages.dev/30
  • 3nidpfpycs.pages.dev/12
  • 3nidpfpycs.pages.dev/52

    • św klara patronką do bierzmowania